اثرات منفى دعاى دعانویسان چگونه از بین می رود؟

.
توکّل به خدا و تأثیر نپذیرفتن از تلقین و استناد ندادن بى دلیل هر چیزى به چیز دیگر، مى تواند انسان را در مقابل مشکلات پیروز و سربلند کند. انسان با خواندن سوره‏هاى ناس و فلق، نیز آیة الکرسى و اعتماد و توکل به ذات اقدس حق و ارتباط قوى‏تر با خدا، از گزند انسان‏ها و شیاطین و اشرار در امان خواهد ماند.
»قل أعوذ بربّ الفلق، من شرّ ما خلق؛(1) بگو پناه مى برم به خداى سپیده صبح از شرّ تمام آنچه آفریده است«. در هر حال دنیا محلّ حوادث و تب و تاب است و زندگى هر انسانى، فراز و نشیب دارد که در صورت صبر و تحمّل موفق مى شود. خداوند فرمود: »اى افرادى که ایمان آورده‏اید! از صبر (و استقامت) و نماز کمک بگیرید! (زیرا) خداوند با صابران است«.(2) در این صورت در هر آزمونى پیروز خواهد شد.
ممکن است ورد و دعا و یا عمل خاصى پشت سر بعضى از افراد باشد و از شرّ آن‏ها که با افسون در گره‏ها مى دمند(3) و هر تصمیمى را سست مى کنند، محافظت کند. این گونه افراد، اگر چنین احساسى را داشته باشند، مى بایست به سراغ آیاتى از این قبیل رفته و با اعتقادى محکم که همه چیز در دست خدا است و بى تقدیر او هیچ کارى انجام نمى‏شود، در امور خود ثابت قدم باشند. اگر با این حال به حوادثى برخورد کردند، از آن عبرت گرفته و با صبورى، زندگى را به پیش برند، زیرا چاره‏اى جز صبر ندارند. البته پایان خوشى در انتظار هر صابر و شکیبا وجود دارد.
پى نوشت‏ها:
1. فلق (1139 آیه 1 و 2.
2. بقره، آیه 153.
3. فلق، آیه 4.

آیا دعاى دعانویس بخت و سرنوشت کسى را تغییر مى دهد؟

سرنوشت انسان‏ها در دست خدا و در گرو عمل آدمى است. این که بخت کسى را بسته‏اند، اعتقادى عوامانه و مردود است. انسان‏ها به دلایل خاص و بعضاً نامعلوم، در طول زندگى خود دچار تحوّلاتى مى شوند که در عالم خلقت، امرى طبیعى ومتداول به نظر مى رسد. بعضى داراى همسر خوب و زندگى مرفه مى شوند و بعضى کاملاً برعکس. بعضى بسیار دیر ازدواج مى کنند و بعضى دیگر چنین موقعیتى را پیدا نخواهند کرد.
آداب و رسوم، اوضاع متفاوت زندگى، ناهمخوانى خانواده‏ها و زندگى ماشینى و مدرن امروزى که سطح توقعات را بسیار بالا برده و اوضاع نابسامان اقتصادى، گاهى حق هر گونه انتخابى را از انسان سلب مى کند.
در عین حال دعاى خوب که از اولیاى الهى صادر شود، نیز دعاى پدر و مادر در حق فرزند و دعاى معلم در به دست آوردن توفیقات تأثیر حتمى دارد. دعایى که دعانویسان علیه افراد انجام مى دهند و یا آن که دعاى ایشان سبب تفرقه قلب‏ها مى شود، اگر چه در مقطع خاصى ممکن است تأثیر گذار باشد، ولى نمى‏تواند زیان جدّى وارد کند. خداوند در قرآن بعد از بیان این که قوم یهود از دو فرشته، وسایلى را یاد گرفتند و با آن قصد مى‏کردند که میان مرد و همسرش تفرقه ایجاد کنند؛ مى فرماید: ولى هیچ گاه نمى‏توانند بدون اجازه خداوند به انسان زیان برسانند.(1)
عمل، سرنوشت انسان‏ها را تعیین مى کند: »پس هر کسى هم وزن ذرّه‏اى، کار خیر انجام دهد آن را مى‏بیند و هر کسى هم وزن ذرّه‏اى، کار بد کرده آن را مى بیند«.(2)
پى نوشت‏ها:
1. همان.
2. زلزال (99) آیه 7 و 8.

آیا دعا نویسى درست است و اثر دارد؟

 دعا در معناى عام که به هرگونه توسل و توجه عابد به معبود گفته مى شود؛ تنها سبب اتصال روحانى و معنوى بین خالق و مخلوق است.
نیازمندى، علت و دلیل اصلى توجه انسان‏ها به مبدأ و مقصدى است که خود آگاه و ناخود آگاه انتخاب مى شود. خود آگاه براى افرادى است که روح دعا در اعماق جانشان ریشه دوانده و ناخود آگاه براى غافلان است که به هنگام اضطرار و وحشت و بى کسى و تنهایى فطرتشان بیدار مى شود. در آن صورت تمام قدرت‏هاى پوشالى را از کار افتاده دانسته و خدا را عامل نجات خویش مى دانند.
آیا مراجعه به دعا نویسان و استفاده از ادعیه مخصوص براى رفع مشکلات، مؤثر است؟
خداوند فرمود: »و هنگامى که بندگان من از تو درباره من سؤال کنند، (بگو:) من نزدیکم! دعاى دعا کننده را، به هنگامى که مرا مى خواند، پاسخ مى گویم! پس باید دعوت مرا بپذیرند و به من ایمان بیاورند تا راه یابند (و به مقصد برسند)«.(1)
آیه این باور و اعتقاد را در وجود انسان تقویت مى کند که دعا و طلب حاجت، منشأ و خاستگاه الهى دارد و چنین به نظر مى رسد که خداوند در یک انتظار رحمانى از مخلوق خود به سر مى برد تا او را پاداش دهد و حاجت هایش را برآورد. از این رو دعا و دعانویسى، نیز مراجعه به اهل فن براى سرعت بخشیدن و رسیدن به نتیجه مطلوب، صورتى واقعى به خود مى گیرد.
دعا چون دارویى است که به هر حال تأثیر خود را خواهد گذاشت و اگر در این مسیر به خوبى مورد استناد و استفاده قرار گیرد حتماً نتیجه بخش خواهد بود.
البته مراجعه براى دعا نزد علما و بزرگان و یا دعانویسانى که از کمالات بهره‏اى دارند، نیز از دعاهاى مخصوص و وارد شده از لسان معصوم استفاده مى کنند، امرى پسندیده است.
در عین حال ازدواج و مشکلاتى که در مسیر آن قرار دارد، نمى‏تواند به طور حتم معلول دعایى باشد که دعانویسى نوشته باشد و یا بختى بسته شده که دعا نویس باید آن را باز کند.
قبول چنین تصوراتى به عنوان اعتقاد حتمى مردود است، اگر چه در عالم هستى اسرارى وجود دارد که به دلایلى به دست بعضى افراد صالح و یا ناصالح مى افتد و از آن بهره صحیح یا باطل برده مى شود. چنان که قوم یهود از دو فرشته هاروت و ماروت مطالبى را آموختند که با سوء استفاده توانستند به وسیله آن، میان مرد و همسر جدایى بیفکند.(2)
پس معلوم است که اسباب و وسایلى در عالمِ وجود قرار دارد که بتوانند ابزارى قدرتمند براى رسیدن به اهداف معیّن باشند. دعا یکى از سبب‏هاى قوى است.
پى نوشت‏ها:
1. بقره (2) آیه 186.
2. همان، آیه 102